Met een vriend nam ik onze intelligente lockdown nog eens even door. Wat hebben we gemist? Na bitterballen, mosterdvlekken en thee (sorry voor deze combinatie) schoot het mij te binnen. “Met je bek bovenop een kunstwerk staan, dat heb ik gemist!” Niet de platte plaatjes op internet, geen gedrukte kunst uit de boeken, maar een kunstwerk in het echt beleven.
Een keer in mijn leven heeft een kunstwerk mij doen huilen.
Een uitnodig van Yotka om mee te doen aan Kunstblik onder haar begeleiding, kwam precies op het juiste moment. Ik had zin om weer lekker te gaan verdwalen in kunst en daar eens heel lang over te praten.
Een keer in mijn leven heeft een kunstwerk mij doen huilen. Het was in Venetië op de Biënnale in 2017. Het kunstwerk: de installatie Flora van Teresa Hubbard en Alexander Birchler. (een filmpje over de filminstallatie, vanaf 1:15)
De installatie zoals ik hem zag, bestond uit een scherm middenin een koele, haast kille ruimte. Aan beide kanten van het scherm werd een verhaal verteld. Aan de ene kant dat van David en aan de andere kant dat van zijn moeder Flora. Duidelijk was te zien dat het om twee verschillende tijden ging. David was in het heden en Flora in het verleden. Toch leek het alsof ze met elkaar in contact waren.
Buiten ging ik zitten op de stoeprand voor het Zwitsers paviljoen. Er kwamen ineens tranen. Er zijn tal van redenen waarom deze installatie mij toen raakte. Het was fijn om met twee metgezellen op de Biënnale te zijn. Praten over een gezamenlijke kunstbeleving kan heel verhelderend zijn. Soms kan het ook verwarrend of irritant zijn, het is maar net met wie je bent natuurlijk.
KUNST IS NODIG.
Yotka is een uitstekend gezelschap voor een museumbezoek. Er was helaas, helaas nog geen mogelijkheid om fysiek een museum binnen te wandelen toen zij mij vroeg voor Kunstblik. Online ging ik op museumbezoek. Ik belandde in de collectie van het MOMA. En daar was een werk dat mij raakte. Een plaatje van een kunstwerk van Martin Puryear.
Via dit werk hebben Yotka en ik uren gepraat over mijn werk, haar werk, onze moestuintjes en de rest van het leven. Met Yotka als mijn coach ben ik erachter gekomen dat ik toch eigenlijk best wel lekker bezig ben. Zo’n uitkomst is heel prettig, maar het heeft mij ook weer doen nadenken over zaken die ik even was vergeten. Via kunst is een hoop te begrijpen en te vertellen maar bovenal te voelen. KUNST IS NODIG.
Ga jezelf verrijken, verwarren, verblijden en ga huilen als het zo is. We mogen weer de musea in! GO GO GO! En neem een leuk iemand mee om je kunstbeleving mee te beleven. Ik wens het jullie toe.
Meer over Flora. Vanaf 9:57 gaat het over de filminstallatie.