Op een woensdagavond druppelen de medewerkers van IN2-PSY binnen in de projectruimte van Stichting Wep. Ze hebben een werkdag en een pizza achter de kiezen. En een overheerlijk toetje!
IN2-PSY huist in een prachtig pand aan Zuiderpark 1 in Groningen. Toen ik er kwam kijken om kennis te maken werd ik verrast door de oude elementen die nog in het pand bewaard waren. De inrichting van de, voor mijn gevoel, tientallen kamers, is open en toch huislijk. En de muren…..die waren bijna overal leeg!
De wens van de medewerkers van IN2-PSY was om de lege muur op hun kantoor aan te kleden. Een gezamenlijk gemaakt kunstwerk, met wat hulp van mij. Een werk met als gegeven thema:
Met het thema in mijn hoofd fietste ik terug naar mijn studio. Zou het niet leuk zijn om in het kantoor een werk te hebben hangen dat elke dag inspireert. Met een beeld uit kunnen leggen aan je collega’s hoe jij (zelf)compassie hebt gebruikt om jouw eigen leven beter te maken.
De jas waarin ik begraven zou willen worden, over heeeeel heeeeeel lang.
Zelfcompassie, had ik daar een goed voorbeeld uit mijn eigen leven voor? Ik begon op een groot vel te brainstormen. Al snel kwam ik tot de volgende vier punten van zelfcompassie:
- Ideaal beeld loslaten.
- Ik wens mezelf en jou best wel het beste.
- Nooit een compliment voor je houden. (Advies van Claudia de Breij)
- Soms mag je best in/uit je comfortzone blijven/stappen.
Met het vierde punt ging ik verder. Ik brainstormde er meer woorden bij:
En opeens kwam daar het volgende uit:
Panter??!?!! Ja heel logisch eindelijk. In mijn kledingkast overheerst het panterpatroon. Ik herinnerde mij een foto, gemaakt in de herfst, op vakantie, in Bilbao in DE Panterjas. De jas waarin ik begraven zou willen worden, over heeeeel heeeeeel lang. Deze jas is een van mijn lievelings kledingstukken, mijn tweede velletje, hierin voel ik mij fijn, in mijn comfortzone. Tegelijkertijd treed ik op deze foto buiten mijn comfortzone en barst ik bijna uit mijn jasje, mijn velletje, want ik ging een compleet onbekend avontuur aan, ik was zwanger.
Mijn panter-jasje-verhaal vormde de basis van de workshop voor de meiden van IN2-PSY. Ik werkte mijn idee uit. Dit om de workshopdeelnemers goed uit te kunnen leggen wat ik bedacht had en hoe het aan te pakken met een eigen idee, op een eigen doek.
We begonnen de avond met het plaatsen van twee cirkels, op een eigen doek. Daarover heen werd verf gegooid, gespetterd of geveegd. Lekker om even los te komen!
Na de pauze introduceerde ik mijn panter-jasje-verhaal. Zo werd het de deelnemers duidelijk hoe ze de cirkels in zouden kunnen vullen. De brainstorm sessie volgde. Deze stap is vaak een moeilijke stap, maar deze groep had vrijwel direct veel bruikbare dingen op papier geschreven en/of getekend.
In de loop van de avond ontstonden veertien verschillende eigen werken.
Na het vrij gooien met verf, de pauze en het brainstormen volgde het schetsen. Woorden aan elkaar koppelen en er beelden bij bedenken. Er werden verhalen verteld en mooie woord-beeld verbindingen gelegd. Niet alleen ik leerde de deelnemers zo een beetje kennen, de collega’s onderling hoorden ook nieuwe verhalen van elkaar. Er was iemand die vroeger altijd een eigen toetjes winkel wilde beginnen, een ander bekende een tosti fascinatie te hebben en weer een ander zou eigenlijk wel eens wat meer tegendraads willen zijn.
In de loop van de avond ontstonden veertien verschillende eigen werken. Ik heb de doeken samengevoegd tot een drieluik. Het werk moet nog opgehangen worden aan de lege wand in het kantoor van IN2-PSY. Wanneer het werk hangt, hoop ik dat de medewerkers af en toe eens omhoog kijken naar het werk en dan terugdenken aan deze avond. En dat het werk helpt om elkaar te herinneren aan (zelf)compassie.
Benieuwd of er nu genoeg inspiratie is voor de andere lege muren in het pand.
En dank je wel, Vincent, voor de foto’s en het helpen afruimen.
Wil je ook een op maat gemaakte workshop bij mij volgen met bijvoorbeeld je volleybalteam, vrienden of collega’s? Stuur mij een e-mail en ik neem contact met je op.