Op zoek naar een rustige plek om mijn gedachten op papier te ordenen dwaal ik door het Groninger Forum, een belachelijk groot futuristisch gebouw waar ook nog een bibliotheek in zit. Op bijna elke zitplek liggen bierviltjes met de tekst: Dit is geen studieplek.
Wat is nou eigenlijk het verschil tussen een student met laptop en een blogger die op een toetsenbord rampt?
De viltjes zijn waarschijnlijk om te voorkomen dat het Forum tsjokvol komt te zitten met studerend Groningen. Het Forum is mega groot, maar heel of zelfs half studerend Groningen kan er niet in. En al helemaal niet nu, met COVID-19. Los van dit alles vraag ik mijzelf af: is een bibliotheek niet juist een plek om een beetje te studeren?
Mensen zonder bibliotheekpas sjouwen van boven naar beneden en slenteren over de verdiepingen.
Het Forum is een toeristische attractie. Mensen zonder bibliotheekpas sjouwen van boven naar beneden en slenteren over de verdiepingen. Over de schouders van wel of niet studerend Groningen nemen ze foto’s van het uitzicht. Ik zie een aantal onbezette zitplekken, bij de ene plek is de kans groot dat er iemand mee kan kijken op mijn scherm. Op de andere vrije plek is de afleiding van voorbij lopende mensen te groot.
Er lopen medewerkers van het Forum langs tafeltjes. De wel of niet studerende mens kijkt wat angstig om zich heen. Alsof hij elk moment weggevoerd kan worden. Hoe zou een gesprek verlopen tussen een medewerker en een dit-is-geen-studieplek-zitter: “Wat doe je hier?” “Niets en zeker niet studeren.” “Bewijs dan!?”
Wanneer ik op de duizendste verdieping ben aangekomen concludeer ik dat alle zitplekken een belangrijk ingrediënt missen: stilte. De rust van de zacht sussende airco, het bladeren door een boek, het lopen langs een boekenkast, de zucht van een kopieermachine, het fluisteren van een bibliothecaris die een boek voor je opzoekt. Een stilte waarbij je kan werken zonder het gevoel te hebben dat je iets mist of dat er iemand op je let. De bibliotheekstilte.
